Doorgaan naar hoofdcontent

Het wreedste boek is een Baedeker


Nadat de Duitsers in 1941 heel Polen hadden ingenomen, deelden ze het land in twee. Het westelijke deel werd toegevoegd aan Duitsland. Het oostelijke deel werd een soort Duitse kolonie onder de naam Generalgouvernement. Onder leiding van gouverneur Hans Frank (later in Neurenberg ter dood gebracht) onwikkelde dit staatje zich al gauw tot de 'vuilnisbak' van het Duitse rijk. De Polen werden gepest en vermoord. De joden werden uit de dorpen gehaald en in de getto's van steden als Warschau, Lodz en Lublin gestopt. Ook de joden uit Duitsland kwamen in deze overvolle openluchtgevangenissen terecht - tot ze natuurlijk allemaal naar de vernietigingskampen werden getransporteerd.
En ook deze kampen lagen in het Generalgouvernement: Sobibor, Treblinka, Chelm en Majdanek vielen onder het gezag van Frank. Alleen Auschwitz lag een paar kilometer in het door Duitsland geannexeerde gebied.
In 1942 leek het de heer Frank een goed idee de Duitsers op de hoogte te brengen van de prachtige attracties van zijn landje. Hij gaf het befaamde bedrijf Baedeker - al sinds de 19e eeuw producent van gezaghebbende reisgidsen - opdracht een boekje te schrijven. Stafauteur Oskar Steinheil reisde in de herfst van 1942 (onder begeleiding) door het gebied en schreef de Baedekers Generalgouvernement. Ik kocht het boek via internet van iemand in Polen.
In de inleiding en de daaropvolgende beschrijving van het gebied betoogt de auteur dat Polen al sinds de middeleeuwen eigenlijk bij Duitsland hoort. De Polen hebben de inval van de Duitsers uitgelokt. De joden noemt hij nauwelijks. Ze komen alleen even aan bod als verklaring voor de armoede van het land - die is hun schuld.
Het boek verschijnt in 1943. De Holocaust bereikt zijn hoogtepunt. Op de kaart van Warschau is het getto een witte vlek links boven het Adolf Hitler Platz.



En hoewel Auschwitz niet in het Generalgouvernement ligt, wordt het even genoemd als een stop op de route van Wenen naar Krakau.



Een paar nietszeggende zinnetjes.

De Baedekers Generalgouvernement is het wreedste boek in mijn boekenkast.


Reacties

Anoniem zei…
De eerste datum klopt niet: in plaats van 1941 moet het 1939 zijn. Al begin oktober 1939 zijn de westelijke gebieden van Polen ingelijfd bij het Duitse Rijk (Wartheland en Danzig met Westpreussen). Vanaf die tijd bestaat 'Polen' niet meer: officieel staat het door Nazi-Duitsland bezet gebied bekend als het 'Generaal-Gouvernement', een quasi-kolonie van Duitsland. De gebieden ten oosten van de Bug en San werden deel van de Sovjet-Unie (Ribbentrop-Molotov pact, augustus 1939) na de inval van de Rode Leger op 17 september 1939. Een deel van dit gebied, de streek rond Lwow, is in 1941 wel bij het Generaal-Gouvernement gevoegd.

Populaire posts van deze blog

Het jaar 1945 volgens Ian Buruma

Ian Buruma laat in zijn geschiedenis van het jaar 1945 zien dat de Tweede Wereldoorlog een cesuur in onze geschiedenis aanbracht. door Henk van Renssen in Vrij Nederland 40, 5 oktober 2013 Dat heel Europa vlak na de bevrijding in 1945 ‘een groot matras’ was waar ‘alles zoop en naaide’, zoals Remco Campert schreef in zijn beroemde gedicht ‘Niet te geloven’, blijkt niet alleen een dichterlijke, maar ook een historische waarheid te zijn. In zijn nieuwe boek 1945 wijt de Nederlands-Britse historicus Ian Buruma zijn hele eerste hoofdstuk aan de seksuele uitspattingen die dat bewuste jaar volgden op de komst van de geallieerden in Europa en Japan. Zelfs voormalige concentratiekampen als Bergen-Belsen, schrijft hij, waar uitgemergelde ex-gedetineerden tussen de opgestapelde lijken wachtten op terugkeer naar huis, waren al snel ‘plekken van koortsachtige seksuele activiteit geworden’. Is dat belangrijk om te weten? Wel in het verhaal van Buruma. De befaamde journalist, historic...

Een kaartje naar toen

 Hoi,  hier vind je blogs die ik schreef tussen ongeveer 2005 en 2013, over briefkaarten en foto’s die ik her en der aantrof. Ze riepen allerlei gedachtespinsels op en daar schreef ik graag over. De kaarten en foto’s heb ik nog steeds, en nog veel meer, in doosjes waar ik nog steeds doorheen ga in een verloren uurtje… maar niet zo vaak meer als toen. De meest recente zijn wat recensies die ik destijds schreef, en dan deed ik er een plaatje uit mijn collectie bij.  Veel plezier! Henk

De omstanders bij de Holocaust

Wegkijken, verdraaien en ramen dicht Hebben echt zoveel mensen in de oorlog ‘nichts gewusst’ van de Holocaust? Drie historici spitten in het selectieve geheugen van daders die zich omstanders waanden en omstanders die keuzes moesten maken. door Henk van Renssen in Vrij Nederland 41, 2013 Ik was tot diep in de avond op kantoor aan het werk. Ik was op vakantie. Ik deed toen even iets anders. Ik zat thuis met een griepje. Ik was naar de bruiloft van mijn zoon. Het gebeurde nét nadat ik was overgeplaatst. Zomaar een paar van de verhaaltjes die ex-nazi’s na de oorlog vertelden als hun werd gevraagd waar ze waren geweest op een bepaald heikel moment in de Tweede Wereldoorlog. Het is dus niet helemaal waar, schrijft de Britse hoogleraar Duitse geschiedenis Mary Fulbrook in haar boeiende studie Een kleine stad bij Auschwitz. Gewone nazi’s en de Holocaust, dat de duizenden lagere ambtenaren en plaatselijke bestuurders die de ruggengraat vormden van het civiele bestuur in het...